รีวิวหนัง Strays ชีวิตหมาต้องไม่หมา

มารู้จักกับหนังเรื่องนี้กัน

รีวิวหนัง Strays ชีวิตหมาต้องไม่หมา อย่างไรก็ตาม ภาพยนตร์สัตว์ที่มีเสียงพากย์ก็ไม่ใช่เรื่องใหม่ในฮอลลีวูด เพราะเป็นคอนเซ็ปต์ที่เกิดในแทบทุกยุคสมัยแต่ไม่บ่อยนักที่หนังจะถือว่าเหมาะกับครอบครัว มันจะกลายเป็นหนังเรตติ้งห่วยๆ ในรูปแบบของ “โรเวอร์ ชีวิตของหมาต้องไม่ใช่หมา” แก๊งสี่ขาผจญภัยกับชีวิตที่เลวร้าย ทำให้พวกเขาทำชั่วเพื่อตอบแทนสังคม A Stray Dog's Life Must Not Be a Dog เป็นเรื่องราวของเรจจี้ เทอร์เรียร์ชายแดนที่พบว่าตัวเองถูกทิ้งโดยดั๊ก เจ้าของของเธอ เพราะฉันไม่เคยคิดจะเลี้ยงเขามาก่อน เขาตัดสินใจร่วมมือกับกลุ่มคนไร้บ้าน รวมถึงบัค เดอะ บอสตัน เทอร์เรียร์ แม็กกี้ ชาวออสเตรเลียน เชพเพิร์ด และฮันเตอร์ เดอะ เกรท เดน เพื่อวางแผนแก้แค้นอดีต นี่เป็นผลงานล่าสุดของ “จอช กรีนบูม” ผู้กำกับหนุ่มที่เพิ่งมีผลงานยอดเยี่ยมอย่าง “Barb & Star Go to Vista Del Mar” เมื่อไม่กี่ปีก่อน

การกลับมาครั้งนี้ก็กลับมาอีกครั้งเช่นกัน สไตล์ขี้เล่นชวนให้คิดลึกอีกครั้ง ด้วยการปรุงแต่งเผ็ดร้อนและมุขตลกสกปรกและจังหวะอันโดดเด่นของเรื่องราวใต้สะดือ การจ้างนักแสดงหนุ่ม "แดน เปโรต์" มาเขียนบทภาพยนตร์เรื่องนี้ ถือเป็นเรื่องตลกเชิงสร้างสรรค์ที่มีการวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมา แม้ว่าจะเป็นบทที่ก้าวร้าวในแง่ของความบันเทิงก็ตาม และเข้าใจสิ่งที่ผู้ชมต้องการเห็นแต่กลับเสียใจกับมุขตลกหน้าด้านของมันแทน บางทีก็ตลก บางทีฉันก็ยังไม่สนใจ ให้ภาพรวมมันเหมือนหนังที่หัวเราะเยาะได้..อิอิ ตามเนื้อเรื่องครับ ต้องยอมรับว่าชีวิตของสุนัขจรจัดต้องไม่ใช่สุนัข จังหวะของพล็อตเรื่องก็เหมือนกับเรตคอมเมดี้ทั่วไปที่เราเห็นในภาพยนตร์อย่าง "Teddy" หรือ "Superbad" มีเพียงเสน่ห์เท่านั้นที่เราเห็นและเห็น เมื่อเข้าร่วมภาพยนตร์เรื่องนี้มักจะกลายเป็นเรื่องตลกเล็กน้อยในระดับความรู้สึกที่ธรรมดามาก หัวเราะมากพอแต่ไม่สนุกที่สุด

แน่นอนว่าเป็นหนึ่งในจุดขายที่มีเอกลักษณ์และสำคัญของภาพยนตร์เรื่องนี้ มันคือเสน่ห์ของทีมพากย์ต้องยอมรับว่าเป็นทีมงานมืออาชีพที่สร้างสรรค์และไล่ตลกเก่งมาก ไม่ว่าจะเป็น “วิลล์ ฟาร์เรลล์” หรือ “เจมี่ ฟ็อกซ์” เสียงของพวกเขาเหมาะกับความบันเทิงเป็นอย่างมาก แค่นั้นเอง...เพราะสุดท้ายหนังก็ไม่ได้รู้สึกตลกสุดๆเหมือนต้องร้องว้าว มันเป็นเพียงเรื่องตลกพอดูได้ ผ่านมาเพียงเรื่องเดียว ดังนั้น Strays จึงไม่ได้ใช้ชีวิตแบบสุนัขโดยไม่มีสุนัข น่าจะเป็นหนังที่แย่ก็ถือได้ว่าเป็นหนังที่รู้ว่าต้องการสื่ออะไรกับคนดู ปรากฎว่ามันเหมือนกับเอาของเก่ามาสร้างหนังใหม่โดยอิงจากความสกปรก อาจเกี่ยวข้องกับคำหยาบคายและการดูหมิ่นทางเพศ แต่ไม่ใช่เรื่องตลกที่โดนใจทุกคน แม้จะรักความพยายามเป็นการส่วนตัว แต่ก็พูดถึงปัญหาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสัตว์เลี้ยง แสดงออกมาในรูปของความสัมพันธ์ที่เป็นพิษซึ่งเป็นความสัมพันธ์ที่ละเอียดอ่อนที่สามารถแสดงออกมาได้เพียงผิวเผิน น่าเสียดายที่การเลือกหนังที่นี่ถูกบดขยี้นิดหน่อยและมันก็ไม่ได้น่าประทับใจขนาดนั้น ชีวิตหมาจรจัดต้องไม่ใช่หมา บางทีนี่อาจจะเป็นหนังตลกและบางคนก็น่าจะหัวเราะออกมาดังๆ ได้ในระดับหนึ่ง แต่นั่นคือทั้งหมด เพราะตอนจบโครงเรื่องแทบจะไม่มีอะไรเลย ไอเดียในภาพยนตร์ไม่ใช่เรื่องใหม่ ความสนุกสนานอาจเป็นความบันเทิงระยะสั้น ฉันคิดว่ามันเป็นหนังที่สนุกและบันเทิงใจ แต่ก็ยังไม่มีอะไรน่าสนใจและน่าจดจำมากนัก

อ่านเพิ่มเติม : รีวิวหนัง